امروزه مدیران ارشد سازمان‌ها برای بالا بردن سطح امنیت و حفاظت از دارایی‌های اطلاعاتی خود سرمایه‌گذاری ویژه‌ای می‌کنند و از محصولات و راهکار‌های متنوعی بهره می‌برند. اما در نهایت برای اینکه کار سازمان به انجام برسد به ناچار مجبور هستند دسترسی‌های سطح بالا، به سامانه‌های اطلاعاتی، نرم افزارها، سخت افزارها و سرورهای سازمان را به پیمانکار و یا افرادی بسپارند که شاید به صورت تمام و کمال مورد اطمینان‌شان نباشند.

برخی از کاربران ادمین می‌توانند پروتکل‌های امنیتی موجود را نادیده بگیرند و آنها را دور بزنند، این یک آسیب‌پذیری بزرگ برای امنیت سازمان است. اگر برخی از ادمین‌ها بتوانند به اطلاعات طبقه‌بندی شده و محرمانه دسترسی پیدا کنند و اگر بتوانند فعالیت‌های خود را مخفی کنند مشکل بزرگی رخ خواهد داد. جدا از تهدیدات درون سازمانی که ممکن است توسط کارمندان و ادمین‌ها رخ دهد، مهاجمان بیرون سازمانی هستند که می‌توانند به این منابع و اطلاعات دسترسی پیدا کنند.

بنابراین بایستی راهکاری اتخاذ گردد که این ریسک پوشش داده شود و بتوان منابع سازمان را با خیال آسوده در اختیار این کاربران قرار دهیم .این راهکار با نام اختصاری PAM به معنی Privileged Access Management شناخته می‌شود. این سامانه امنیتی و نظارتی با قرار گرفتن در مقابل منابع شبکه، مانع از هر گونه دسترسی مسقیم به منابع شبکه شده و مدیران شبکه می توانند به راحتی تمامی دسترسی‌های مستقیم را مسدود کنند. از خصوصیات PAM این است که سازمان ها می‌توانند آن را به صورت تجهیزات سخت افزاری و یا به صورت نرم افزار در ساختار شبکه داخلی خود پیاده سازی نمایند.